یادداشت| بسیج؛ تداوم راه شهدا و فرزندان فاطمه(س) در چهار دهه انقلاب
بهعنوان دبیر نوید شاهد البرز، در هفته بسیج بر خود وظیفه میدانم بار دیگر یاد و نام شهدای بسیجی را زنده نگه دارم؛ شهدایی که از روزهای پرآتش دفاع مقدس تا میدانهای دفاع از حرم آلالله، از صحنههای بحران و اغتشاشات تا عرصههای جهاد و آبادانی کشور، ستونهای استوار امنیت و عزت ایران بودند. همزمانی هفته بسیج با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها فرصتی است برای درنگی دوباره بر این حقیقت که بسیجیان، فرزندان این مکتب نورانیاند؛ نسلی که با گذشت چهار دهه از انقلاب همچنان بر آرمانهای امام و راه شهدا ایستاده و بیادعا بار خدمت و آرامش مردم را بر دوش میکشد.
به گزارش نوید شاهد البرز؛ هفته بسیج فرصتی است برای بازخوانی راه بلند مردمانی که در سادهترین لباسهای ممکن، اما با بزرگترین ارادهها پا به میدان گذاشتند؛ مردمانی که نه برای نام و نان، بلکه برای امنیت، عزت و استقلال این سرزمین ایستادند. بسیج از نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی تا امروز، هویتی ریشهدار در جان این ملت داشته و در هر پیچ تاریخی بهعنوان ملجأ، تکیهگاه و بازوی توانای کشور ظاهر شده است.
در روزهای دفاع مقدس، جوانان بسیجی در قامت سربازانی گمنام اما جسور، مقابل ارتشهای تا دندان مسلح ایستادند. آنها با کمترین امکانات و بیشترین ایمان، از تمامیت ارضی این سرزمین پاسداری کردند. بسیاری از همین جوانان با سربندهای یا زهرا(س) و یا حسین(ع) پای از خاکریز بیرون نگذاشتند و شهادت را نه پایان، بلکه آغازی برای سربلندی وطن دانستند. شهدای بسیجی، بخش بزرگی از حافظه افتخارآمیز دفاع مقدس را رقم زدند و هنوز نیز نامشان چراغ مسیر نسلهای بعدی است.
پس از جنگ نیز این روحیه و هویت خاموش نشد. در سالهای اخیر، بسیجیان در دفاع از حرم آلالله، در برابر گروههای تکفیری و تهدیدهای ناتمام منطقهای ایستادند و صفحهای تازه بر دفتر مجاهدتهای ملت ایران افزودند. آنان که کیلومترها دورتر از خانه، برای پاسداری از حریم اهل بیت(ع) جان دادند، ادامهدهندگان همان روحیهای بودند که در جبهههای جنوب و غرب، معادله جنگ را دگرگون کرده بود.
در همین سالها، امنیت داخلی کشور بارها و بارها با بحرانها، اغتشاشات و تهدیدهای مختلف روبهرو شد. باز هم بسیجیان، چه آنان که لباس پاسداری بر تن داشتند و چه آنان که یک نیروی مردمی و داوطلب بودند، در کنار مردم ایستادند و امنیت جامعه را حفظ کردند. بسیاری از جوانان این سرزمین، بیسروصدا و بیادعا در همین میدانها به شهادت رسیدند؛ شهدایی که شاید آدرس خانههایشان در کوچههای همین شهرهای ما بود، اما غیرتشان جغرافیا نمیشناخت.
در کنار این عرصهها، نقش بسیجیان جهادگر در آبادانی کشور جایگاهی ویژه دارد. از ساخت خانه برای محرومان، تا حضور در مناطق سیلزده و زلزلهزده، از کمکهای مؤمنانه در روزهای سخت اقتصادی تا فعالیتهای فرهنگی، آموزشی و اجتماعی؛ امروز بسیج تنها یک نهاد نظامی یا امنیتی نیست، بلکه شبکهای از جوانان مؤمن و پرتلاشی است که آستین بالا زدهاند تا زیرساختهای امید را در جایجای ایران محکمتر کنند.
اکنون چهار دهه از انقلاب اسلامی گذشته و بسیاری از نسل اول انقلاب دیگر در میان ما نیستند، اما حقیقت مهم این است که روح انقلاب در نسلی جاری است که خودش دوران جنگ یا ابتدای انقلاب را ندیده، اما همچنان با همان ایمان، پای آرمانهای انقلاب ایستاده است. این نسل، برخلاف تصور سادهسازان، نه از مسیر شهدا فاصله گرفته و نه از اهداف امام خمینی(ره)؛ بلکه با فهمی بهروز از نیازهای جامعه، راه را ادامه داده است.
امسال هفته بسیج با ایام عزاداری شهادت حضرت فاطمه زهرا سلاماللهعلیها همزمان شده؛ بانویی که مادر همه مجاهدتها و سرچشمه همه مقاومتهاست. فرزندان معنوی او، چه آنان که در پشت خاکریزها با نام او شهید شدند و چه آنان که در سنگرهای حفظ امنیت امروز ایستادهاند، همچنان دل در گرو آموزههای فاطمی دارند. این همزمانی، یادآور این حقیقت است که فرهنگ بسیج، فرهنگ ایثار، خدمت و کرامت انسانی است؛ فرهنگی که ریشه در مکتب اهل بیت(ع) دارد.
هفته بسیج تنها یک مناسبت تقویمی نیست؛ فرصتی است برای مرور مسئولیتها، برای تجدید عهد با آرمانهای انقلاب، و برای قدردانی از کسانی که با وجود همه سختیها، شانه زیر بار مشکلات کشور گذاشتهاند. امسال بیش از همیشه باید یاد کنیم از شهدایی که امنیت امروز را با خونشان نوشتهاند؛ از مادرانی که چشمانتظار ماندند، از پدرانی که فرزندانشان را تقدیم کردند، و از جوانانی که بیهیچ چشمداشتی هنوز در مسیر خدمت حرکت میکنند.
یاد همه شهدا، بهویژه شهدای بسیجی، گرامی باد و راهشان پررهرو. استمرار این مسیر، نیازمند همان روحیهای است که بسیج را از روز نخست به درختی تنومند تبدیل کرد؛ روحیهای سرشار از ایمان، مردمباوری، غیرت ملی و مسئولیتپذیری اجتماعی. هفته بسیج فصل تجدید این عهد است و نام شهدای بسیجی، سند ماندگاری آن.
یادداشت از نجمه اباذری
